மே - 18, முல்லைவாய்க்கால் நினைவுதினக் கவிதைகள்!...

மேதினம் விடுமுறைக்கான நாளல்ல தோழர்களே!!

01.
மே - 18, முல்லைவாய்க்கால் நினைவுதினக் கவிதைகள்!
------------------------------------------------------
தேச ஜாம்பவான்களே
வாருங்கள்;
முள்ளிவாய்க்கால் நினைவு தினத்தில்
ஒரு விளக்கேற்றிச் செல்லுங்கள்;
உம்மோடு -
மனிதராய் பிறந்ததற்கு
ஒரு விளக்காகவேனும்
எறிந்துவிட்டுப் போகட்டும் எம்
உறவுகள்!

ஒன்று இரண்டு
மூன்றேன்று சுட்டிருப்பானோ
சிங்களவன்?!!
சுடும்போது
ஏதேனும் ஒரு குரல்கூடவா
அவன் உறவை அவனுக்கு
நினைவுருத்தவில்லை;
போகட்டும்,
நம் சமர் -
எவனை கொல்வதுமல்ல
ஈழம் - வெல்வது மட்டுமெனக் கொள்வோம்!

இறந்த என்
வீரர்களுக்கும்
உறவுகளுக்கும்
விளக்கேற்றி விளக்கேற்றி
வைக்கிறேன்;
கண்ணீர் அனைத்து அனைத்து
விடுகிறது.
உலகிற்கு எங்களின்
இருட்டு மறைக்கப் பட்டு
வெளிச்சம் மட்டுமே தெரிகிறது போல்!

ஒவ்வொரு
உறக்கத்தின் போதும்
இமை விட்டு நீங்காத -
பிணக்குவியல்களாய்
முல்லைவைக்காலில் முடைந்துப் போன
எம் உறவுகளின் அந்த பிரிவு -
அந்த நாள் -
அந்த கதறல்கள் -
அந்த பொழுது -
எனக்கு கடைசி நினைவாக
இருந்துவிட்டாலென்ன!

முட்கள் உடைந்து போன
மீனுக்கு வருந்தும் இனம்..
என் -
வீர சமருக்கு துணை நிற்காது
வருந்தியென்ன பயனென்று
சபிக்குமோ நமை -
விளக்கேற்றுகையில் -
நம் மாவீரர்களின் ஆத்மாக்கள்!

ஒரு லட்சமாம்
இரண்டு லட்சமாம்
கணக்கு சொல்கிறது செய்தி
முல்லைவாய்க்காலில் இறந்தவர் பற்றி;

கணக்கில் வராது இறந்து போன
எத்தனயோ உயிர்களுக்கென்ன
இன்னொரு பிறப்பையா திருப்பித் தந்துவிடுமிந்த
தேசங்கள்????

ஓஹோ; தமிழரை
உயிர்கணக்கிலிருந்து
தள்ளிவைத்துவிட்டார்கள் போல்
சிங்களன் வெல்லும் வரை, பாவிகள்!
02.
மேதினம் விடுமுறைக்கான நாளல்ல தோழர்களே!!
------------------------------------------------

நாளெல்லாம் வெய்யிலில்
ஐஸ்வண்டி தள்ளுபவனுக்கோ,

தெருவோரம் அமர்ந்து உச்சி பிளந்து
ஒரு கத்தை கீரை வாங்கக் கூவி கூவி விற்கும்
வயதான தள்ளாத கிழவிக்கோ,

பத்துபாத்திரம் தேய்த்து தேய்த்து
கையில் ரேகை மறைந்து போன
என் குடிசை வீட்டு சகோதரிக்கோ,

ஊரெல்லாம் சுற்றி கால் வீங்கிய
காய்கறி காரனுக்கோ..

கையெல்லாம் காரத்தால் வெந்துபோன
சுண்ணாம்பு அடிப்பவனுக்கோ..

மீன் விற்பவனுக்கோ
மூளை தெரு பெட்டிக் கடை
அண்ணாச்சிக்கோ -
காலையில் பேப்பர் போடும் சிறுவனிலிருந்து
மாலையில் நடந்து
பால் கொண்டு வரும் தாத்தா முதல்
மேதினக் கொண்டாட்டம் இருக்குமெனில்

தெருவெல்லாம் பெருக்கி
நச்சு கால்வாயில் தூர் வாரும்
தொழிலாளிக்கு ஓர்தினம்
வாழ்வு மலருமெனில் -

நம் வாழ்வின் முன்னேற்றத்தால்
அவர்களின் நிலையை சற்று மாற்ற முடியுமெனில்
ஏழைகளின் சுமையை குறைக்க
நீயும் நானும் காரனமாவோமெனில் அன்று
உனக்கு நீயும் -
எனக்கு நானும்
மேதின வாழ்த்து சொல்வோம்;

அதுவரை இதை ஒரு
அதிகாரம் எதிர்க்கக் குறித்த
போராட்ட நாளென்றே கொள்வோம்!