அந்த வீடு

மனம் வியாகுலமாய்
அழுது கொண்டது
காலாரக் கொஞ்சம் நடந்து போக
அந்தப் பெரிய வீடு வந்தது
நாயும் தெரியவில்லை
வாசலில் பலகை இல்லை
நாய்கள் ஜாக்கிரதை என்று
காவல் காரனும் இல்லை
மஞ்சள், சிவப்பு என்று
பலவர்ண கலவையில்
குரோட்டன் செடிகள்
வீட்டைச் சுற்றி
அழகு காட்டினாலும்
சுவர்கள் மட்டும்
அழுக்காகிக் கிடந்தன
உள் வீட்டு மனிதர்
மனத்தைப் போல்
இரவு மட்டுமே பல்துலக்கி
காலை தேனீர் குடித்து
வாரம் ஓருமுறை குளித்து
மறு நாட்களில்
வாசனைத் தைலம் பூசி
அழகாய் உடுத்திக் கொண்டு
குளிருக்குப் பயந்து
குளிக்க மறந்த
வெள்ளைக் காரனாய்
உயர்ந்து நின்றது
அந்த வீடு

புஷ்பா கிறிஸ்ரி
pushpa_christy@yahoo.com