வேலைக்கு போகிறேன்..!!
-----------------------------------------

இப்படித்தான் தொலைகிறது
நமது புன்னகைகள்
விபத்துக்களாய்...

தலையணை நனைக்கும்
தூக்கம்..
தெருமுனையில் தொங்கும்
காத்திருப்புக்கள்..

என்கண்கள் காலடியில் தான்..!
ஆனாலும்
நெருஞ்சி முள்ளாய் இறங்கும்
தெருக்களின் எச்சில்கள்..
பேரூந்து நெரிசலில்
புரண்டு தவிக்கும் மானம்..

நீ அனுப்பி வைத்த புன்னகைகள்
கொட்டுண்டு போகிறது
உம்மா..!

இத்தனை தொலைவுகளிலும்
என்னை தொலைக்காமல்
இறுக்கி பிடித்தபடி..
வேலைக்கு போகிறேன்..!!
எனக்குள் தொங்கும்
எல்லாக் கேள்விகளோடும்

அலுவலக முகங்களின்
அதிகார பார்வைகள்
நெருக்குவதும் ..
நெருடுவதும்..
சில நேரம்
சலுகைகளுக்கு மட்டுமே
என்னை சரக்காக்கும்
உங்கள் சுயநலங்களில்
நான் முறிந்து வீழ்வதும்....

சுவர்களோடும் மரங்களோடும்
மட்டுமே
சுவாசிக்கிறதென் மெளனங்கள்..

இப்போதெல்லாம்
மன்னிக்கவே முடிவதில்லை..
என்னை மௌனமாக்கி தூக்கிலிட்ட
உங்கள் வார்த்தைகளை..

ஓடி முடித்துவீடுதிரும்பும்
மனசு..
உராய்வும் கீறலும்
ஒரு சொட்டு கண்ணீரும்
உள்ளே ஒளித்தபடி...!

"எதையாவது தின்னேன்.."
என்ற அக்கறையிலும்
ஓடி ஓடி ஊற்றி தரும் தேநீரிலும்
என் உதிர்ந்து போன புன்னகை
இனி திரும்புவதேயில்லை
உம்மா....!!