தோழனின் செவிகளுக்கு ......

சக்தி சக்திதாசன்

நினைவுகளைத் தொலைத்து விட்டு
நிஜவுலகில் தவித்துக் கொண்டு
கனவுகளைக் கலைத்துக் கொண்டு
திண்டாடும் என் தோழா !

அண்ணாந்து பார்த்து விடு
அன்றாடம் இரவினிலே
ஆயிரமாய் நட்சத்திரங்கள்
ஒளிராமல் தவிர்ப்பதுண்டோ ?

தானோடி வரும் பாதையில்
தவித்து நிற்கும் மக்களுக்கு
தண்ணீர் தர மறப்பதுண்டோ
தியாகத் தீப நதி

கண்களின் ஓரங்களில்
காய்ந்து போன கண்ணீரை
உறுதியுடன் துடைத்து விடு
உயர்ந்த தோள்களை நிமிர்த்திடு

பிச்சை கேட்டு வாங்க எதிர்காலம்
பிறிதொருவர் சொந்தமல்ல
தன் காலில் நிற்காத சமுதாயம்
காலத்தில் வெல்வதில்லை

சுதந்திரத்தின் விளிம்புவரை
துடுப்பெடுத்து வந்தவன் நீ
கரையினிலே மகிழ்ச்சிப்பூ
கைகளில் எடுக்க ஏன் தயக்கம் ?

ஏழைகள் என்றொரு வர்க்கமில்லை
எல்லோரும் மன்னர்கள், பேதமில்லை
கைகளிலே தீப்பந்தம் எடுத்து
கருமைதனை எரித்து விடு

நேற்றைய கருத்துக்களை மனதில்
இன்றும் புதைத்துக் கொண்டு
நாளையை மறுப்போரை ஆருயிர்
நண்பா ! நீ மிதித்து விடு

குழந்தைகளின் பசிக்குரல் கேட்க
கன்னியரின் அழுகுரல் இசைக்க
பெற்றவரின் மனக்குரல் ஏங்க
பொன்னான உலகம் என பொய்யாக ஏன் ?

கரங்களில் ஆயுதம் தேவையில்லை
கருத்துக்குள் கனல் மூண்டால் போதும்
கைகளை வலுவாக்கி, காலத்தை கயிறாக்கி
புதுக்கதை படைத்திடுவாய் என் தோழா நீ !