காதலில்
ஆதிகாலத்து
வாள், வேலில்இருந்து
நிகழ்காலத்து
நவீன துப்பாக்கிகள் வரை
ஆள்க் கொல்லி
சாதனங்கள் ஆயிரம் இருக்கிறது
இத்தனையும் இல்லாமல்
என்னை கொன்று போகிறது
உன் இரு கண்கள்
எனது துடிக்கும் இதயத்தைத்
துளையிடுகிறது
எழுந்த உன் ஒற்றைப் புருவம்
என் கண்ணிகளே
கரு மை எடுத்து
உன் விரல்கள்
எழுதிப் போகிறது
கவிதையென்று சொல்லி
காதல் சாசனம்
கால்நகம் இருந்து
காற்றலையும் என் முடிவரை
நீ எழுதிய முகவுரையே
முடியவில்லை
முற்றுப் புள்ளி
மறந்துபோனது
எங்கள் இலக்கியத்தில்
காதலில் தொலைந்த என்னை
தேடியெடுத்து அறைந்து செல்கிறாய்
உன் காதல் சிலுவையில்
முத்தமுட்களில் கிரிடம்
செய்து ஏந்தி வருகிறாய்
இரத்தம் போல் உணர்வுகள்
காற்றடிக்கும் திசையெல்லாம்
அடங்காது பாய்கிறது
முழுமையாய் இறக்குமுன்பே
புதைத்து விடுகிறாய்
உன் புன்னகைப் புதைகுளியில்
அந்த புன்னகையால்
என் அவஸ்தையின்
ஆயுள் மட்டும்
நீண்டு கொள்கிறது
என் இறப்பின் நுனியில்
முடங்கிக் கிடக்கிறேன்
கடைசிப் படியில்
சொர்க்க வாசலென்று
உன் இரு கை நீள்கிறது
ஓடி வந்து விழுகையிலே
புரிகிறது...
காதலில் இதெல்லாம்
சகஜம் என்று.
- கவிதா நோர்வே
திரு கவிதா அவாகளே உஙகளின் காதலில் என்ற கவிதை காணக் கிடைத்தது மிகவும் அருமை உங்கள் வார்த்தை கையாளல்கள் சிறப்பாக இருந்தது. "முழுமையாய் இறப்பதற்கு முன்பே புதைத்து விடுகிறாய் உன் புன்னகை புதைக் குழியில் அந்த புன்னகையால் என் அவஸ்த்தையின் ஆயுள் மட்டும் நீண்டுக் கொள்கிறது" அல்லது என்னைக் கொல்கிறது மிக அழகாகவும் ஆழமாகவும் 'அந்த" அவஸ்த்தையை சொல்லி இருக்கிறிர்கள் அந்த அவஸ்த்தையை அனுபவித்தவர்களுக்கு மட்டும் தான் தெரியும் அதன் உண்மையான வேதனை. நன்றி நேரமிருந்தால் என் வலை பூவிற்கும் வந்து செல்லுங்களேன் - அன்புடன் ராஜா கமல். தளம் நிலா மலர்கள். www.rajakamal.blogspot.com