பருவச்சுழற்சியில்
பாதையோரப் பனித்துளிகள்
கசிந்துருக
கொட்டும் பனியும்
கருக்கும் வெயிலுமில்லாத
இளவேனிற் காலத்து
இதமான ஆரம்பம்

ஏனோ
மனவெளிமட்டும்
புழுங்கித் தவிக்கிறது

சைக்கிளில் பள்ளிபோய்
சாயங்காலம்
ரியூஸனுக்கும் போய்
கச்சான் கடலைக்காய்
கோயில் திருவிழாபோய்
நிலவுமிழும் ராத்திரிகளில்
நீள நடந்தலைந்து
பரஸ்பரம் பரிமாறிக்கொண்ட
பால்ய நட்பல்ல எங்களது

அந்நிய தேசமொன்றின்
அர்த்தப்படாத வாழ்க்கையில்
உணர்வுகளைத் தேடி
உறைந்து போயிருந்தேன்

பனிக்கால மரங்களைப்போல்
பட்டுப்போன என்
நட்பின் வேர்களுக்கு
இந்த கால்ற்ரன் வளாகத்தில்
வைத்து
நீதான் நீரூற்றினாய்

எனக்குள்ளிருந்த
உணர்வின் உயிர்ப்புக்களை
உலுக்கியெழுப்பினாய்
விழித்து நானெழுகையில்
விடைகொடு என்கிறாய்

போய்வா நண்பனே
நீயும் நானும் சேர்ந்து
பீட்ஸா கடித்த
யுனிசென்ரர் நாற்காலிகள்
இனியும் அங்கிருக்கும்
அருகமர்ந்து
மடல்கள் மாற்றிக்கொண்ட
மக்கன்ஸி கணனிகளும்
அங்கேதானிருக்கும்

வகுப்புக்குப் போகாத
வசமான நேரங்களில்
சுற்றி நாம் நடந்த
சுரங்கப் பாதைகளும்
நீண்டிருக்கும்

பரீட்சைத் தாள்களில்
படிக்காததையும்
இறக்கிவைத்துவிட்டு
பித்துப் பிடித்ததுபோல்
பேசாமல் நாமிருந்த
ஆற்றுப் பாறைகளும்
அங்குதானுறைந்திருக்கும்

ஆனாலும்
நீ
இப்போது போகவேண்டும்
போய்வா நண்பனே
இது விடைபெறும் நேரம்

கைகளில்
பட்டம்
நெஞ்சினில்
கனக்கும் நினைவுகள்
கண்களில்

நாளைக்கான
கனவுகளையும் மீறிய
ஈரக் கசிவுகள்
நீ
புறப்பட்டுவிட்டாய்

போய்வா நண்பனே
இது விடைபெறும் நேரம்
நாளை...
அசைன்மென்ஸ்
லாப்ஸ் எக்ஸாம்ஸ்
எல்லாம் உறிஞ்சி
எஞ்சியுள்ள என் நேரங்களில்...

யாரோ முணுமுணுக்கும்
உனக்குப் பிடித்த
சினிமாப் பாடலில்
ஓங்கியுயர்ந்த
மரங்களின் அடியிலிருக்கும்
ஒற்றை நாற்காலியில்...
உதிர்ந்திருக்கும்
உனது
ஞாபகத்துணுக்குகளை
நான் ஒன்று
சேர்த்துப்பார்க்கலாம்

எப்போதாவது
நீயனுப்பும் மடல்களில்...
ஏதோவொரு
திருமண அல்பத்தில்...
இப்போதைய உன்னை
இனம்காண முயற்சிக்கலாம்

வாழ்வற்ற
வாக்குறுதிகளிலும்
ஆதாரமற்ற
நம்பிக்கைகளிலும்
சுமக்கவியலாத இந்த
பிரிவுச்சுமையிற்கு
கொஞ்சம் சாய்ந்துகொள்ள
உள்ளம் கெஞ்சுகிறது

உன் தோள்வளைவில்
என் முகம்புதைத்து
ஓவென்று கதறியழுது
ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ள
மனம் அவாவுகிறது

ஆனாலும்
முடியவில்லை நண்பனே

உன்
இமை விளிம்புகளுரசும் ஈரம்
என் விழியுடைப்பிற்காகத்தான்
காத்திருக்கிறதென்பது
தெரியும்

ஆதலால்
முடியவில்லை

போய்வா நண்பனே
இது விடைபெறும் நேரம்

சற்றுமுன்...
என் எலும்புருக்கி
நீயணைத்து நின்ற
அந்த கனமான நொடிகளாய்

எனக்குள்ளும்
உனக்குள்ளும்
எம் நட்பு
சாஸ்வதமாயிருக்கும்
அதனால்
போய் வா நண்பனே...

நன்றி ::
கால்ற்ரன் பல்கலைக்கழக தமிழ் பட்டதாரிகளின் மலர் 2002