பத்து விழிகள் !

எனக்குப் பத்து விழிகள் !
ஒவ்வொன்றும்
என் விரல் நுனிகளில்
இமைக்கின்றன !

தொடுதல் எனது பார்வை ;
தடவுதல் எனது
கண்மணிச் சுழற்சி !

எனதான உலகத்தில்,
இறந்த காலங்கள் எவையும்
காட்சிகளால் ஆனவையல்ல;
நினைவுகள் எவையும்
நிறங்களால் சூழ்ந்தவையல்ல...!

எனக்குரிய தேசம் - பல
வர்ணங்கள் பூசப்பட்டதல்ல.
வசந்தம் செறிந்த காலத்தில்
வாசனை பல வீசும்
பூஞ்சோலையுமல்ல - அது
இருளினால் மட்டுமேயான
தனியொரு உலகம் !

வானவில் என்ற ஒன்று
ஏழு வர்ணங்களினாலாகி
மேகத்தினிடை எட்டிப் பார்க்குமென
நீங்கள் சொன்ன கணத்தினில்
எனது வானத்திலுமொரு
வானவில் தோன்றியது,
இருளை மட்டும் உடுததுக் கொண்டு !

இருள் எனக்கு
அச்சமூட்டுவதில்லையெனினும்
இருண்டு, கல்லாகிப் போன
இதயததுடனுலவும்
விழிப்புலனுள்ளவர்களிடம்தான்
எனது அச்சங்களெல்லாம் !

-எம்.ரிஷான் ஷெரீப் ,
மாவனல்லை ,
இலங்கை.